Hart stóð stríð á miðjum skipi,
svørð mót skjøldrum gella,
Úlvur og Einar, frægar kempur,
Eiriks garpar fella.

Eirikur var á øðrum sinni
aftur á bunka rikin,
tá sá hann, at stavnurin
á Orminum var tikin.

Jallurin mannar seg triðju ferð,
nú skal ikki dvína,
tá fell Úlvur og Herningur
við øllum dreingjum sínum.

Kongurin rópar í lyftingini:
“Nú er tap í hendi,
leypið í havið, mínir menn,
her verður ei góður endi.”

Kongurin leyp í havið út,
garpar eftir fylgdu,
kongsins bróðir síðstur var,
teir gjørdu, sum kongurin vildi.